Zapowiadało się ciekawie, ale po kilku kilometrach dorwał mnie deszcz...

Jak wygląda deszcz...
Tutaj miałem okazję spotkać przemiłego kierowcę Żuka, który mi  zaproponował, że mogę przeczekać
urwanie chmury pod jego plandeką :)
Nic z tego nie wyszło, bo zatrzymałem się tylko, żeby wyciągnąć przeciwdeszczową kurtkę. 
Ale dzięki temu spotkaniu wiem, że są jeszcze ludzie, którzy nie boją się zaprosić kogoś zupełnie obcego pod swoją plandekę w Żuku!

Następny przystanek w Białej.

Tutaj już właściwie przestawało padać.
Później zachciało misię zakpić z mojej mapy...

... Jak się okazało, to ona zakpiła ze mnie. Wyszło na to, że kilka kilometrów przejechałempraktycznie po bezdrożach.

A oto widoki jakie na mnie czekały kiedy wydostałem się wreszcie z lasu.
Potem kierunek do Bieszkowic, powrót na czrwony szlak po jakichś trzech latach...

Jeszcze kilka widoczków i droga do mety...