Lasy pomorza. Boże Pole.

Czwartek, 28 sierpnia 2014 · dodano: 31.08.2014 | Komentarze 4

Plan był taki, że w zasadzie nie było żadnego planu.
Przypadek absolutny zaprowadził mnie w te okolice, a że przypadkiem miałem w bagżniku rower, to postanowiłem wjechać do lasu po trzy geocache, co mi tu na mapie na czerwono świeciły.
Autko zostało przy cmentarzu - w końcu trudniej o spokojniejsze sąsiedztwo, a ja bach na rowerze do lasu.


Pierwej zatrzymałem się przy jakże pięknym zbiorniku wodnym. Dobrze, że już przeminął sezon na komary :)

Trochę, żem pobłądził w moich poszukiwaniach,a le miałem błąd w GPX-ie. No ale cóż, trzeba nauczyć się z tym żyć...

Taką to tabliczkę napotkałem wyjeżdżając z terenu ścinki drzew! Szkoda, że nie postawili takiej samej od strony gdzie wjeżdżałem.


Krótki postój przy kamieniu, który symbolizuje to, co było opisane na tablicy, która pewnego dnia została od niego oderwana.

Dalej okazało się, że trasa którą sobię zaplanowałem, istnieje tylko na mojej mapie. Skończyło się to na pokonywaniu lasu na przełaj.
Na początku udawało mi się jeszcze jakoś jechać na rowerze, ale ostatnie kilkaset metrów było spacerkiem z rowerem na plecach.


I tak oto dotarłem do pozostałości po dawnej osadzie Bismarck.


Tutal planowałem nieco się posilić, bo już dawno minęła pora obiadowa. Mój pech był jednak w tym, 
że wkoło latało strasznie dużo much i innych drażniących stworzeń. Nic to, pomyślałem.
Znalazłem sobię dogodne miejsce na piknik i  kiedy otworzyłem puszkę paprykarzu szczecińskiego (tutaj pozdrowienia dla Michussa!), wszystkie latające stworzenia zniknęły w pół minuty. :D
Polecam wszystkim odwiedzić to miejsce, można się tam dostać jadąc czerwonym szlakiem.
Mimo pięknej pogody, siedząc pod tymi starymi drzewami, da się odczuć jakiś upiorny klimat. Można poczuć dreszczyk na plecach!

Teraz już powrót w stronę samochodu.


Piękna droga po wydostaniu się z lasu. Tutaj byłem już pewny, że nie podążają za mną zaniepokojone duchy z osady Bismarck.


A tutaj jeszcze bociany nabierające sił przed odlotem do Afryki na zimowanie. Dziwne, ale nie było słychać żadnego klekotu.